In de jaren ’70 was een zitkuil een bekend fenomeen, zowel in huis als buiten in de tuin. Voor een zitkuil moet de grond gekeerd moet worden. Dat werd in het verleden vaak met bielzen gedaan. Tegenwoordig is daar minder goed aan te komen en is het materiaal niet zuiver. Ik gebruik hiervoor graag Cortenstaal. Het visuele effect hiervan is groot en de fabricering is niet moeilijk. Op locatie kunnen de elementen dan in elkaar gezet worden, waardoor kosten kunnen worden bespaard.

In deze tuin spelen planten en bomen een belangrijke rol. De tuin is vanuit huis gezien namelijk redelijk ondiep. Een oplossing hiervoor is om de schutting zwart te maken. Hierdoor lijkt de tuin oneindig. Dit komt omdat de planten dan op de voorgrond komen te staan. Hierdoor wordt het groen geaccentueerd.

Deze tuin ligt in een nieuwbouw wijk in Son en Breugel. De architect van de woning is Chris Collaris. Hij stelde mij voor aan de bewoners omdat mijn stijl van tuinen maken goed past bij de architectuur van de woning. Op deze manier raakte ik in contact en werd er een plan opgesteld.

Het is goed om na een jaar te zien dat de tuin ‘eigen’ is geworden en er veel plezier aan wordt beleefd. Ook de kinderen hebben hun eigen plek met klimtoestel en kunnen in alle vrijheid rondom het huis bewegen zonder dat ze van het terrein af kunnen geraken.